ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΝΘΟΥΝ
Ένεκα της Ανάστασης σήμερα.
” Πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.” – Charles Bukowski
Η σημερινή μέρα της ανάστασης είθε να συμβολίσει την αέναη ανάσταση μετά από κάθε ‘θάνατο’ που μας συμβαίνει σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Η ζωή μας είναι γεμάτη με πένθη, αποτυχίες και αναπροσαρμογές και αυτό αποκαλείται ωρίμανση, ενηλικίωση. Μαθαίνει το παιδί από νωρίς τον θάνατο όταν σκάει ή ξεφουσκώνει το μπαλόνι του μετά από μέρες που το έχει εκεί έρχεται η πρώτη κιόλας συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι ότι δεν μπορούμε να χαιρόμαστε για πάντα και η χαρά ακολουθείται από την λύπη και η λύπη από την χαρά αντίστοιχα.
Πρέπει και να πληγωθείς μα πρέπει και να πληγώσεις. Να χάσεις το πτυχίο των αγγλικών, την θέση σε δουλειά που ονειρευόσουν, τον σύντροφο που αγαπούσες ή ακόμα και το αγαπημένο σου στολίδι κλειδιών. Να σου κλέψουν πρέπει το πορτοφόλι, την θέση στο παρκινγκ ή έστω στη σειρά στο ταμείο, να κρυολογήσεις βαρία επειδή δεν έβαλες ζακέτα, να αργήσεις στη δουλειά γιατί δεν άκουσες το ξυπνητήρι σου. Πρέπει να απογοητευτείς από γνωστούς και φίλους, να γελάσεις με ανέκδοτα που δεν είναι αστεία και να υπομείνεις βαρετές σειρές και ταινίες μέχρι που εκείνη η ταινία να σε στιγματίσει βαθιά. Πρέπει να χάσεις στα χαρτιά ενώ χάνεις στην αγάπη. Να μην έχεις ούτε την πίτα ολόκληρη ούτε τον σκύλο χορτάτο. Οι δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν πριν φτάσεις στην άκρη του τερματισμού. Να αποτυγχάνεις εκεί που όλα φαινόντουσαν να καταλήγουν σε επιτυχία. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου πήρε έναν δρόμο που δεν διάλεξες εσύ, να δεις τον κόσμο σου να καταρρέει τριγύρω μα και μέσα σου. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρα σου δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ και ακόμη πως δεν θα τα καταφέρεις να τα έχεις όλα. Και όλα αυτά για να καταλάβεις ότι όσο εσύ προσπαθείς να πιάσεις τον έλεγχο τόσο αυτός σου ξεφεύγει γιατί η ζωή είναι πιο όμορφη αν και μερικές φορές αλμυρή, πικρή, ξινή και άλλες πάλι γλυκιά και απολαυστική.
Η ανάσταση στην ψυχή θα έλθει μόνο όταν κάτι μέσα μας έχει πεθάνει, κάτι άρρωστο, κάτι μη υγιές, μη λειτουργικό και δεν επιμένουμε να το ξαναζωντανέψουμε. Όπως ένας νεκρός άνθρωπος δεν ξαναζωντανεύει έτσι και τα συναισθήματα, σχέσεις, καταστάσεις χρειάζονται να κηδευτούν και να ‘αναστηθούν’ παίρνοντας πια, μια πιο λειτουργική μορφή.
Πρέπει λέει ο Charles να αποτύχεις για να πετύχεις, να πεθάνεις μερικές φορές για να ζήσεις.. Δεν είναι εύκολο, το γνωρίζω μπορεί όμως να αποβεί.. λυτρωτικό!
Εύχομαι σε όλους μας ανεξαιρέτως θρησκείας και πεποιθήσεων ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο!